wszystkie czesci ukladanki

hm pijany wieczor przyniosl dobre efekty, troche mocniej sie przebudzilam.

Nie wierze w cos takiego jak talent. i manie go lub nie manie. Przyklad: granie na gitarze. Ktos patrzy z boku i mowi, ze to nie mozliwe, za szybko to wyglada i brzmi jak magia (jesli chodzi o dobre granie:) tyle, ze kwestia jest illleeee pracy sie w to wlozylo. Muzycy siedza godzinami nad swoim instrumentem, wazne jest kazde zgiecie palca, od podstaw, wszystko daje efekt . No i wlasnie tu sie szuka motywacji. Co? np pewnosc dobrego efektu. Czym Zapewniona? Nooo tym, ze masz talent (ze ktos ci wmowil:), a sprawa moim zdaniem uklada sie inaczej; Chodzi wlasnie o wiare, czy w to, ze sie uda, czy w to ze mam talent czy w cokolwiek. Od tego w jaki sposob rozkladasz wiare, w co , w jakie tresci wierzysz, z jakich zrodel tez maja pochodzic, czy od ciebie, czy z ksiazki czy od innych zalezy efekt. W kazdym razie dazy sie do zadowoleniai rozny zestaw efektow, dzieki ktorym je osiaga  jest u kazdego czlowieka. Mozna sobie obnizyc poprzeczke i byc zadowolonym z tego, ze sie gra jedna piosenke. Mozna wejsc w ambicje, ale tam nie tyle chodzi o poziom co chyba o jakis wyscig by byc kochanym cholera wie, przez ludzi, dziewczyne, chlopaka, mame, rodzicow, wyimaginowana postac. To jest ryzykowne, bo wysilek caly moze isc na marne, ale motywacja sie pojawia bardzo mocna jesli choc raz nie pojdzie. Ale od czasu do czasu jest zadowolenie z samego grania, nie z tego, ze inni sluchaja. Bo zeby sluchali staje sie do konkursu, bo inni tez graja, a nie moze dziewczyna miec dwoch chlopakow (chyba, ze chca) nie mozna sluchac naraz dwoch gitarzystow ( chyba tez ze chca:). I jest jakies pragnienie bycia jedynym kochanym / sluchanym( czy to pragnienie noworodka by byc calym swiatem dla mamy?). Czasem to moze posluzyc zemscie.  Ze grajac juz osiagam to czego pragne i was nie potrzebuje, mam was w dupie, ha czy klaszczecie czy nie. Wtedy moze zaczyna sie inna milosc, troche bardziej nieegoistyczna. I jesli ludzie

i wtedy to np. zemsta czy pretensje, takie roszczenia maja malo sensu, w ogole nie maja, sa chyba glupie. Bo Jesli oni sa ludzmi to tak jak ja maja watpliwosci,  nie sa czarodziejami, tez ida droga, tez sie urodzili, no i moze w cos uwierzyli. Mozna powiedziec, ze maja wecej niz ja, tyle, ze jakie to "wiecej" ma dla nich znaczenie, a jakie dla mnie? To, ze ktos ma nie wiem rodzine (ten pomysl, to wyobrazenie, ta idea, zanim sie spelni) ma dla mnie inne znaczenie niz dla tego ktos te rodzine ma. On sie znajduje w innym polozeniu i jesli ja bym sie na jego miejscu znalazla pewnie zmienilabym zdanie, choc troche, zeby byc zgodna z rzeczywistoscia. ...............he a jeszcze jedno pytanie. Skad moge miec pewnosc, ze zanim sie nie urodzilam istnial swiat? To oczywistosci (teraz!), ale kiedys jako male dziecko musialam w to uwierzyc, jak? na wyczucie...a przeciez wszyscy moga grac, takie "Vanilla sky". I zaleznie czy ten teatr mi sie podoba gram w nim lub nie. Ale pewnie, az do chwili. No i co? w milosc tez trzeba tak uwierzyc? na wyczucie, byc uwaznym w trakcie, czy to nadal jest milosc, z zewnatrz i z mojej strony do innych. Zawsze zawsze i kazdy musi postawic sope w niepewnym kierunku, w pewnym momencie zycia, z roznych przyczyn. Czasem w takim momencie istnienie kogos kto ma dobre zamiary do nas i stworzyl ten swiat, w ktory na slepo mamy isc jest chyba niezastapione. Urzytecznosc, hm no nie wiedzialam, ze wiara sie do takich rzeczy przydaje. Brak pokory? moze, no nic

Nie prawda jest, ze jesli nie kochasz siebie to nie kochasz innych. Bo mozna tak, kocha sie ich bardziej od siebie lub zamiast siebie. Tyle, ze moze to ma zle skutki i dlatego slowo "umiesz" jest tu potrzebne. Ale o czym innym chcialam....

 dlaczego tak pragne znaczyc cos w swiecie innego czlowieka. Inny czlowiek to inny punkt widzenia, inne miejsce w rzeczywistosci, jest odmienna choc podobna konstelacja, ma swoj swiat, opiera sie na pewnych prawach, istnieje. Jest w jakis sposob wazny. Tyle, ze jesli on to moze ja tez, tylko inaczej patrze na siebie, a innym okiem na innych. Ale przeciez ja i on jestesmy ludzmi,  on jest czlowiekiem i ja jestem czlowiekiem. Moj swiat sklada sie tak samo z miliardow spraw i rzeczy. W takim momencie swiat obraca sie w kolo, nastepuje jakies przegrupowanie spojrzenia. Tamten juz nie jest dla mnie takim Bogiem jak moglo byc/wydawac sie wczesniej (gdzie jest Bog, lub,  , ze to nie On, ze czy w ogole, to juz inna sprawa Juz chyba jest lub nie Inny nad tymi wszystkimi innymi). I wtedy od ruchu drugiej osoby nie zalezy tak bardzo juz moje zycie, bo...od mojego tez zalezy:) I moj ruch moze byc rozny.  Moj swiat jest tak samo inny, zlorzony, zroznicowany, prawdziwy, tak samo "pelny" jak jego, jej. Kiedy to dostrzegasz Ci o ktorych zainteresowanie blagales interesuja sie toba. Tyle, ze na tym zainteresowaniu juz tak nie zalezy bardzo, bo to sie interesuja juz nie ci byli bogowie co kiedys. po prostu ludzie, jak ja wiec hm. no...roznie to bywa i tyle. Ale moze bywac dobrze, za rowno z ich jak i z mojej strony. I wtedy chyba tez jest jakas wieksza odpowiedzialnosc za siebie i moze za innych. Taka bardziej zgodna z tym jak jest na prawde, bo juz nie jest tak, ze oni maja to czego ja nie mam. Jesli chodzi o rzeczy potrzebne do szczescia chyba. Jesli szczescie dla czlowieka jest mozliwe (cokolwiek ono znaczy) to kazdy czlowiek ma jego mozliwosc i to co do niego potrzeba, kazdy. Tyle, ze czym jest to cos potrzebne, czy to jest, czy sie tego nie widzi? czy wlasnie oddalo sie w posiadanie innym? Uczucia, zmysl obserwacji, szukanie moze miec kazdy, no i chyba potrzebna jest nadzieja, czy wiara, hm i to w ciemno, chodzenie po wodzie. Najgorsze, ze te rzeczy wydaja sie oczywiste, a w zyciu ich baaardzo czesto nie widze, nie widzialam, patrzylam jakos inaczej. ile jeszcze takich jest?